ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Το ΤΕΕ και οι παρατάξεις του μνημονίου είναι αντίπαλος των μηχανικών,

γιατί είναι τεχνικός σύμβουλος της τρόικας

Όλο το προηγούμενο διάστημα παρά τις υποκριτικές αντιμνημονιακές κορώνες, το ΤΕΕ στάθηκε αρωγός στις βασικές επιλογές του κεφαλαίου. Συναίνεσε στη ληστρική αύξηση των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ και στην ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Αττικής με τις εισφορές μας, καθώς και στη συρρίκνωση των προνοιακών παροχών μέσα από την ένταξη του Ταμείου στον ΕΟΠΥΥ, έκανε τα στραβά μάτια στο «κούρεμα» των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, στη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των Ελάχιστων Αμοιβών, συναίνεσε στην απόλυση εκατοντάδων εργαζόμενων του ίδιου του οργανισμού αλλά και δεκάδων άλλων φορέων του δημοσίου στο οποίο είναι διορισμένα μέλη των παρατάξεων της διοίκησης. Απαρατήρητη δεν πέρασε ούτε η σιωπηρήυποστήριξη του ΤΕΕ προς το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο στην αντιπαράθεσή τους με τις τοπικές κοινωνίες (Χαλκιδική, Κερατέα, Ελληνικό, Κρήτη). Προϋπόθεση για να γίνουν όλα τα παραπάνω όσο το δυνατόν στα μουλωχτά, ήταν και το σταμάτημα της έκδοσης του ενημερωτικού δελτίου και η πλήρης απαξίωση της Αντιπροσωπείας. Την αντιδημοκρατική εξέλιξη αυτή έρχεται να ολοκληρώσει το νέο θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ που περιλαμβάνει την εκλογή του προέδρου απευθείας από το σώμα των μηχανικών.

γιατί μετεξελίσσεται προκειμένου να επιτεθεί εκ νέου

Κάποιοι λένε ότι το ΤΕΕ καταργείται ή βάλλεται και καλεί τους μηχανικούς να το υπερασπιστούν, επειδή η κυβέρνηση προέβη στη δραματική συρρίκνωση του προϋπολογισμού του. Κατά τη γνώμη μας η όποια πίεση σήμερα ασκείται αποτελεί μοχλό μετεξέλιξής του ΤΕΕ σε ένα επιχειρηματικό επιμελητήριο των λίγων, για να συμβάλει με τη σειρά του στο ξεκαθάρισμα που συντελείται στο επάγγελμα με τις πιέσεις που ασκούνται σε χιλιάδες συναδέλφους να το εγκαταλείψουν ή να υποταχθούν σε ένα δυσμενή ταξικό συσχετισμό δύναμης ως υπάλληλοι χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Αυτή η εξέλιξη θα σημάνει ένα ΤΕΕ ιδιωτικό φορέα, ανταποδοτικής λειτουργίας, με συνδρομές «εταίρων», με την αντικατάσταση της σημερινής άδειας άσκησης επαγγέλματος από δομές επιμόρφωσης και πιστοποίησης σε κομμάτια επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Αυτή η πολιτική συνοδεύεται από αποφάσεις σαν και αυτές που απεργάστηκε η απερχόμενη διοίκηση του ΤΕΕ για μηχανικούς «a la carte» που προκειμένου να μην φορτώνονται με ασφαλιστικές εισφορές στο ταμείο, θα δηλώνουν επαγγελματική παρουσία συγκεκριμένες ημέρες του έτους, εργασία χωρίς ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτή η εξέλιξη πρέπει να ανατραπεί!

ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ., γιατί είναι υπεύθυνες για τη σημερινή κατάσταση

Η ΔΚΜ και η ΔΚΜ – ΔΑΠ ενωμένες σε νέο περιτύλιγμα κατέρχονται στις εκλογές προκειμένου να διαφεντέψουν το ΤΕΕ στη νέα εποχή, έτσι ώστε η όποια «ανάπτυξη» με ανεργία και χωρίς μισθούς και δικαιώματα να περάσει από τα χέρια τους. Η ΠΑΣΚ αλλάζει πουκάμισο, ενώνεται με τις δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ, της ultra-εργοδοτικής παράταξης των ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ και κατέρχεται για να διεκδικήσει τη διαχείριση, με ένα εξίσου επιθετικό προς τα συμφέροντά μας, των ερειπίων της μεταμνημονιακής περιόδου, που τόσο πολύ συνέβαλε στο να δημιουργηθούν. Οι μαϊντανοί ΕΛΕΜ, ΔΕΜ, ΔΗΠΑΜ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ όλοι έτοιμοι όπως απέδειξαν να βάλουν πλάτη σε αντεργατικές και μνημονιακές επιλογές της διοίκησης μόνο για να νέμονται ένα μέρος της εξουσίας που τους παραχωρούν. Στις παρατάξεις του μνημονίου κατατάσσουμε και την νέα παράταξη ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ (ΑΝ.ΕΛΛ.) της οποίας η διακήρυξη αποτελεί την λίστα ευχών του κάθε έλληνα εργοδότη μηχανικού.

Ενάντια στην διαχείριση και την ηττοπάθεια

Πρέπει να προχωρήσουμε

ΕΝΩΤΙΚΑ, ΜΑΖΙΚΑ για ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ.

ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΕΕ

Για εμάς σημασία έχει να συγκροτήσουμε συλλογικές μορφές, μέσα από τις οποίες χιλιάδες συνάδελφοι θα παλέψουν για αξιοπρεπή δουλειά, ενάντια σε όλα αυτά που τους καταστρέφουν τη ζωή μας. Όσο το ΤΕΕ θα απαξιώνεται όλο και περισσότερο στα μάτια της εργαζόμενης πλειοψηφίας άλλο τόσο θα υπάρχει ανάγκη συγκρότησης μορφών που θα συντονίζουν όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια των μηχανικών (μισθωτοί, δημόσιοι υπάλληλοι, άνεργοι). Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλαμε το προηγούμενο διάστημα μέσα από τις ανοιχτές συνελεύσεις μηχανικών τόσο στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η παρέμβαση μας, στοχεύει στην ακύρωση κάθε απόπειρας χειροτέρευσης των συνθηκών εργασίας των εργαζόμενων μηχανικών που θα φέρει και τη σφραγίδα του ΤΕΕ. Θέλουμε να στερήσουμε τις πλατιές συναινέσεις και πλειοψηφίες που σήμερα απολαμβάνουν οι κυρίαρχες παρατάξεις και διευκολύνουν τους εκπροσώπους της εργοδοσίας να επιτίθενται στα συμφέροντά μας. Ξέρουμε όμως ότι για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα άλλο αντίπαλο δέος. Έτσι, απέναντι στο δίπολο που θα σχηματιστεί μετεκλογικά εντός του ΤΕΕ μεταξύ των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων που θα υλοποιούν πολιτικές εκμεταλλευόμενοι την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τα ανύπαρκτα δικαιώματα, και ενός ρεύματος που θα επιχειρεί να εκφράσει μια λογική διαχείρισης στο πλαίσιο που αφήνουν τα μνημόνια, χρειάζεται ένας άλλος πόλος που θα εκφράζει την ανάγκη αγωνιστικής ρήξης και ανατροπής σε μια πορεία χωρίς Χρέος, Ευρώ, ΕΕ και μνημόνια, η ενίσχυση του οποίου θα αποτυπώσει έναν άλλο πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό στον κλάδο και ευρύτερα, θα ενισχύσει μια άλλη καθημερινότητα της αλληλεγγύης και της οργάνωσης της πάλης μέσα στους χώρους δουλειάς και θα γεννήσει νέες μορφές συλλογικής εκπροσώπησης όλων των εργαζόμενων και άνεργων συναδέλφων. Υπό αυτό το πρίσμα θα εξαντλήσουμε και μετεκλογικά την οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας και συμπόρευσης με άλλες παρατάξεις που θέλουν να οικοδομήσουμε από κοινού αυτό το αντίπαλο δέος.

Χρειαζόμαστε ένα

ΜΕΤΩΠΟ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Η κοινή δράση των μισθωτών, των ανέργων και των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών, με ένα πλαίσιο που θα στοχεύει στην ανατροπή του πυρήνα της αντεργατικής πολιτικής, είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ. Έτσι θα αποκρούσουμε τη συνεχή υποβάθμιση της θέσης μας και θα αποδυναμώσουμε την κυριαρχία και την πίεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Η πάλη για τα ασφαλιστικά δικαιώματα, για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στη φοροληστεία και τις κατασχέσεις, είναι τα μέτωπα με τα οποία θα πρέπει να αναμετρηθούμε το επόμενο διάστημα στον κλάδο και γενικά. Όλοι κατανοούμε το συνολικό και πολιτικό χαρακτήρα της μάχης που δίδουμε. Η ανατροπή της επίθεσης προϋποθέτει την ανάπτυξη αγώνων σε συμπόρευση με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

OI ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ

Στην επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των μισθωτών τεχνικών, η μόνη απάντηση είναι η οργάνωση και η δράση μας. Να ξεπεράσουμε τις συντεχνιακές αντιλήψεις και ιδεολογήματα του παρελθόντος, διαχωρισμούς και «ενότητες» που μας έχουν επιβληθεί από τους κυρίαρχους μηχανισμούς ακριβώς για να μας κρατάνε υποταγμένους. Οι μηχανικοί δεν είμαστε ένα ενιαίο στρώμα, με κοινά συμφέροντα, αφού άλλοι είναι εργοδότες και εμείς είμαστε οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι οι υποαπασχολούμενοι. Για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έχουμε ανάγκη την ενότητα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, με τους οποίους έχουμε κοινές ανάγκες, προβληματισμούς, δικαιώματα, που βιώνουμε καθημερινά την εργοδοτική αυθαιρεσία, την ανασφάλεια και την αντιλαϊκή πολιτική. Με αυτή την λογική παλεύουμε και στα σωματεία του κλάδου.

ΜΕ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Σήμερα είναι απαραίτητο να συσπειρωθούμε στα επιχειρησιακά σωματεία, και όπου δεν υπάρχουν να δημιουργήσουμε νέα. Είναι πρωταρχική ανάγκη να οργανωθούμε από κοινού με τους υπόλοιπους εργαζόμενους κάθε επιχείρησης δημόσιας ή ιδιωτικής. Ήδη σήμερα, σε χώρους όπου δουλεύουν δεκάδες μηχανικοί (ΜΟΔ, ΚΑΠΕ, ΑΠΡΟΦΟΣ) αναπτύσσεται αγωνιστική δράση μέσα από επιχειρησιακά σωματεία. Το τελευταίο διάστημα στον χώρο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, τα επιχειρησιακά σωματεία (Vodafone, Forthnet, Wind) παλεύουν προασπίζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο σύλλογος εργαζομένων ΙΔΑΧ-ΙΔΟΧ ΕΜΠ, συνέβαλλε στην απεργία διαρκείας στα πανεπιστήμια, ενάντια στις απολύσεις – διαθεσιμότητες που έδειξε έναν άλλο δρόμο στο εργατικό κίνημα.

Ενισχύουμε και καλούμε σε συσπείρωση σε κάθε  σημαντική απόπειρα

Οι μηχανικοί του δημοσίου ανιχνεύουν δρόμους για μια ριζοσπαστική πρακτική μέσα από την ΕΜΔΥΔΑΣ. Οι μηχανικοί της Βιομηχανίας προσπαθούν να μαζικοποιήσουν και να οργανώσουν το ΣΤΕΒ προκειμένου να γίνει όπλο για την διεκδίκηση των όρων εργασίας στον κλάδο της βιομηχανίας.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Το προηγούμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα, συγκροτήθηκαν ανοιχτές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα, που πάλεψαν πρώτα και κύρια ενάντια στην αύξηση των εισφορών και τη διάλυση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων. Αν και τυπικά δεν είναι σωματείο, η ανοιχτή συνέλευση κατάφερε να συντονίσει και να συνενώσει κομμάτια των μηχανικών σε κινηματική και αγωνιστική κατεύθυνση - κομμάτια τα οποία αν και πληττόμενα από την κρίση δεν εντασσόντουσαν σε σωματειακές δομές (πχ αυτοαπασχολούμενοι) συμβάλλοντας έτσι αποτελεσματικά στην μάχη του ασφαλιστικού.

Η ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Στο έδαφος αυτής της αντιδραστικής επίθεσης μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται με την εισβολή στο προσκήνιο αγώνων με πολιτικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και διάρκεια.

Η κατάληψη των εργαζόμενων στην ΕΡΤ αποτελεί ένα αγωνιστικό παράδειγμα για εκατομμύρια εργαζόμενους που αντιστέκονται στις απολύσεις. Οι πολυήμερες απεργίες σε πολλούς χώρους του δημοσίου και η απεργία των καθηγητών, ζωντάνεψε διαδικασίες μαζικών συνελεύσεων, ανέδειξε τις δυνατότητες συντονισμών και νέες μορφές ενότητας των εργαζόμενων. Η απεργία διαρκείας στα πανεπιστήμια είναι μια ακόμα απόδειξη της πραγματικής διάθεσης και δύναμης των εργαζόμενων. Οι κινητοποιήσεις στον ιδιωτικό τομέα, στον Κατσέλη, στη ΛΑΡΚΟ, στην κατάληψη της Νομαρχίας Εύβοιας, στην Ιντρακόμ, στη Wind και στη Vodafone, στον Σκαραμαγκά και σε πολλούς άλλους χώρους, δείχνουν ότι παρά την ανασφάλεια, την τρομοκρατία και της απειλή της ανεργίας, οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονται και παλεύουν. Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής αποτελεί παράδειγμα κινήματος αντίστασης και ανυπακοής στην κατεύθυνσης της ανατροπής. Ένας αγώνας για «γη και ελευθερία», βασισμένος στις λαϊκές συνελεύσεις, με χαρακτήρα αποφασιστικότητας, σύγκρουσης και προοπτική νίκης.  Ο Συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, έδωσε σημαντική ώθηση στους αγώνες και λειτούργησε ως ταξικό σημείο αναφοράς για ένα ευρύτερο δυναμικό.

Ωστόσο, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, μεγάλων ομοσπονδιών και συνδικάτων, μπορούν ακόμα να βάζουν φρένο στην κλιμάκωση των αγώνων, εμποδίζοντας να ενοποιηθούν, να γενικευθούν να πετύχουν νίκες και ανατροπές.

Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, αποτελεί πλέον όρο για την ανατροπή του κοινοβουλευτικού κανιβαλισμού. Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο ένα εργατικό κίνημα που να βασίζεται στη δύναμη των εργαζομένων, στην εργατική δημοκρατία των μαζικών συνελεύσεων και των αγώνων τους. Που θα βρει δρόμους οργάνωσης των εκατομμύριων ανέργων. Που θα οργανώσει μορφές ταξικής αλληλεγγύης. Που θα ενεργοποιεί τους συνάδελφους κόντρα στις λογικές της ανάθεσης.

Η συγκρότηση ενός μετώπου αγώνα και ανατροπής, μαχόμενων σωματείων, συντονισμών, συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα και κάθε δύναμης που θα θέλει παλέψει για την ανατροπή του σύγχρονου Μεσαίωνα. Ένα μέτωπο που θα συμβάλλει:

Στην αναβάθμιση των μορφών πάλης, για να αναπτυχθούν πραγματικοί αγώνες και όχι απλά κινήσεις διαμαρτυρίας, σε κάθε χώρο και συνολικά, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, μόνιμη κοινωνική αναταραχή.

Στο συντονισμό στη βάση, για να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους οι εργαζόμενοι. Για να δοθεί ένας συντονισμένος, ανυποχώρητος αγώνας, ένας παρατεταμένος λαϊκός ξεσηκωμός που θα τους ανατρέψει. Σε αυτό θα κριθεί κάθε αριστερή δύναμη.

Για την αριστερά της νίκης και της ανατροπής

Το ζητούμενο της εποχής μας είναι η ενίσχυση μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, ενός αριστερού πολιτικού ρεύματος ανατροπής και μιας άλλης αριστεράς που δεν θα ενσωματώνεται στα σχέδια του συστήματος, αλλά θα αντλεί αισιοδοξία από την λαϊκή δράση και σκέψη. Μιας αριστεράς που θα ορίζεται από την συμβολή της στον αγώνα ενάντια στην καταπίεση και τους καταπιεστές και δεν θα θεωρεί πως ο εχθρός της βρίσκεται στο εσωτερικό της. Που θα μπορεί να συζητά ανοιχτά μπροστά τους εργαζόμενους, με την πεποίθηση πως τον τελικό λόγο τον έχουν οι δημιουργοί του κοινωνικού πλούτου και όχι οι διαχειριστές του. Που θα αξιοποιήσει τη δύναμη και το βάθος της εργατικής αντίστασης στην κατεύθυνση του αποφασιστικού, μαζικού αγώνα μέχρι τη νίκη και θα προβάλει την προοπτική της απελευθέρωσης της εργασίας και μιας άλλης κοινωνίας.

Σε πείσμα όσων επιμένουν ότι έξω από το Ευρώ και την ΕΕ υπάρχει καταστροφή, όσων θεωρούν το κέρδος πυρήνα κίνησης των πάντων, όσων πιστεύουν ότι η ιστορία των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών έχει τελειώσει εμείς επιμένουμε αριστερά, ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά.